Kilkakrotnie przebudowywany gmach teatru w okresie II wojny światowej został zburzony i wypalony. Bezpośrednio po wyzwoleniu Warszawy rozpoczęto zabezpieczanie ocalałych fragmentów gmachu. W pierwszym etapie odbudowano wg projektu Romualda Guta Teatr Narodowy, który rozpoczął działalność w 1949 roku wraz z otwarciem Sali Teatru Narodowego oraz Sal Redutowych.

W 1951 roku zorganizowano konkurs architektoniczny na projekt odbudowy Teatru. Pierwszą nagrodę zdobył zespół Bohdana Pniewskiego. Do końca 1960 roku zakończono stan surowy, a w 1964 roku prace budowlane i instalacyjne.
Teatr Wielki otwarto uroczystym koncertem w dniu 19 listopada 1965 roku. Po otwarciu Teatr był nie tylko największym lecz także najnowocześniejszym i najbardziej funkcjonalnym obiektem teatralnym stwarzającym największe możliwości inscenizacyjne. W miarę upływu lat, dla dorównania nowym standardom, modernizowano teatr, a dla wzbogacenia repertuaru utworzono salę kameralną i nowe sale prób reżyserskich i baletowych, a także poprawiono parametry akustyczne głównej sali.