Twierdza Łomża – Fort II i Fort III
Forty w Piątnicy Poduchownej, tworzące trzy potężne umocnienia połączone systemem wałów i fos, stanowią fragment XIX-wiecznych umocnień Twierdzy Łomża. Budowę pięciu fortów rozpoczęto w 1887 roku, zaczynając od ziemnych redut, a następnie w 1890 roku rozbudowano trzy forty w Piątnicy, dodając elementy betonowe, takie jak koszary szyjowe, kojce przeciwskarpowe i galerie.
W odróżnieniu od klasycznych twierdz fortowych, obiekty w Piątnicy zostały połączone w ciągły pas obrony z wałami, fosami, osłoniętą drogą do szybkiego przerzutu wojsk i zaopatrzenia, oraz schronami biernymi i bojowymi. Mimo planów budowy nowych fortów, twierdza została skasowana w 1909 roku. W 1914 roku Twierdza Łomża składała się z pięciu fortów, rozmieszczonych na obu brzegach Narwi.
Fortyfikacje w Piątnicy zostały wzmocnione przez Wojsko Polskie w 1939 roku, dodając 12 małych schronów ze stanowiskami broni maszynowej na wałach. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, fortyfikacje w Piątnicy były głównym punktem oporu polskich wojsk podczas bitwy pod Łomżą. Ostatecznie Twierdza Łomża została opuszczona w 1914 roku.
Poszczególne forty w Piątnicy, tj. III, II i I, są usytuowane na prawym brzegu Narwi. Każdy z fortów posiadał indywidualny, asymetryczny narys, a ich połączenie wewnętrzną drogą forteczną jest nadal widoczne. Zachowane elementy to wały, fosy, betonowe koszary szyjowe, schrony i inne struktury obronne.
Zdjęcia z realizacji
